Eλληνικά και Ξένα
ΕΛΛΗΝΙΚΑ
ΡΑΛΛΥ ΔΕΘ EN ΟΨΕΙ
Το 28ο Ράλλυ ΔΕΘ, πέρα από το ότι θα αναδείξει τον
φετινό πρωταθλητή, είναι η ιστορία και ο καθρέφτης των
αγώνων στον κόσμο της βόρειας Ελλάδας. Εν αναμονή
λοιπόν του κύκνειου άσματος για το 30ό πρωτάθλημα,
ρίχνουμε μια ματιά στο κλίμα που επικράτησε τη φετινή
περίοδο στα αγωνιστικά του_ βορρά.
κείμενο: ¶κης Τεμπερίδης
φωτό: Αρχείο 4T
Το κύπελλο οδηγών της βόρειας Ελλάδας ξεκίνησε φέτος σε κρύα
ατμόσφαιρα. Ίδιοι οι άνθρωποι, ίδια -σχεδόν- τ_ αυτοκίνητα, οπότε
ίδια διαφαινόταν να είναι και η γεύση στη νέα περίοδο. Το κέφι
αγωνιζομένων και οργανωτών έμοιαζε να είναι πεσμένο. H οικονομική
κρίση βλέπετε, χτυπά περισσότερο τα τοπικά πρωταθλήματα, λόγω
έλλειψης χορηγιών. Γνωστό το τροπάριο από χρόνια, αλλά δυστυχώς,
όλα ξεκινούν και καταλήγουν στον οικονομικό προϋπολογισμό.
Τουλάχιστο φέτος, το πρόγραμμα της ΕΘΕΑ ήταν πιο ανθρώπινο. Στους
έξι αγώνες που μετρούσαν στα κύπελλα του βορρά, οι δύο _γίγαντες_
(ΕΛΠΑ και ΔΕΘ) εντάχθηκαν επιτέλους στο κύπελλο βόρειας Ελλάδας
με συντελεστή 2.
Από πλευράς συμμετοχών και ανταγωνισμού, στη μεγάλη κατηγορία δεν
υπήρξαν σπουδαία νέα. Φαβορί για το κύπελλο που θα κριθεί στο ΔΕΘ
είναι και πάλι οι δύο άσπονδοι φίλοι: ο Βασίλης Τσομπανόπουλος
(Φορντ Σιέρα) που προηγείται στη βαθμολογία και ο περσινός
κυπελλούχος, Μηνάς Κλιματσάκης (Λάντσια Δέλτα) που, αν δεν
εξασφαλίσει υποστήριξη, μετά το ΔΕΘ αποχωρεί. Στη μεγάλη
κατηγορία επανεμφανίστηκαν, ο νικητής του Ράλλυ Σερρών τοπικός
Πορτοκάλης με τη νέα του Ιντεγκράλε και ο Χατζητσοπάνης με το
Έσκορτ Κόγσουερθ, που τελικά δεν του βγήκε γούρικο.
Στις συμμετοχές ξεχώριζαν οι Ιωάννου, Χαβαλές και Χριστόφορος με
τα Γκολφ και ο ειδικός επί των 1300, Στόικος. O μόνος πραγματικά
ανταγωνιστικός χώρος ήταν φέτος η κατηγορία 1300, κυρίως χάρη στη
συμμετοχή αξιόλογων πληρωμάτων στο κύπελλο Τογιότα Στάρλετ και
μάλιστα με τη χορηγία από το σύνολο σχεδόν των αντιπροσώπων της
συμπρωτεύουσας. Οι Ταχμαντζίδης (γνωστός ως _Πόντιος_) και
Καραγιαννούδης με τα Στάρλετ, μπήκαν στη μάχη για το τοπικό
κύπελλο 1300 αντιμέτωποι με τους Αναγνωστάκη (Σουζούκι Σουίφτ)
και Νιζάμη (Σκόντα Φέιβοριτ). Τον τίτλο διεκδικούν οι
Ταχματζίδης, Αναγνωστάκης και Τανούσης χάρη στους βαθμούς που
εξασφάλισε στο ΔΕΘ. O τελευταίος συμμετέχει όπως και οι Τόψης,
Καραγιαννούδης και Ταχματζίδης στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα
διεκδικώντας μάλιστα το νταμπλ στην κλάση και στο κύπελλο
Τογιότα. Με περισσότερη μάλιστα προσοχή στο Ράλλυ Ερμής ίσως τώρα
τα κύπελλα να ήταν ήδη στη Θεσσαλονίκη.
Αν μείνουμε στις βαθμολογίες, όλα καλά και ωραία. Τι γίνεται όμως
από εκεί και πέρα; Είναι τέλμα αυτό που περνούν οι αγώνες στη
βόρεια Ελλάδα τα τελευταία χρόνια ή μια κατάσταση ύφεσης στην
οποία θα πρέπει να συνηθίσουμε; O Αντώνης Παρταλιός, πρόεδρος του
ΑΟΘ από το 1982, πιστεύει ότι με τη λειτουργία της πίστας όλα θα
ήταν διαφορετικά σε αγωνιστικό επίπεδο και όχι μόνον. Το Αιγίνιο,
από ευχή έγινε κατάρα που συνοδεύεται από την παντελή έλλειψη
νέων αγωνιζομένων, αλλά και θεατών. Το ένα φέρνει το άλλο και το
βασικότερο σήμερα πρόβλημα είναι η έλλειψη σοβαρών χορηγών. Το
θέμα της χορηγίας _καίει_ τους περισσότερους αγωνιζόμενους και
όχι μόνο στη ζώνη της Θεσσαλονίκης. Φωτεινό παράδειγμα στο χώρο
αποτελεί η Εξπρές Σέρβις, η οποία για τρίτη χρονιά φέτος,
ανακύρηξε σε συνεργασία με τον ΑΟΘ το επαμοιβώμενο _Μακεδονικό
Κύπελλο_, που φέρει το όνομά της. Με πριμ συμμετοχών και με
σημαντικά χρηματικά βραβεία για τους νικητές κάθε κατηγορίας, η
Εξπρές προσφέρει μία ανακουφιστική ένεση σε όλους τους
αγωνιζόμενους της βόρειας Ελλάδας, συνολικού ύψους που αγγίζει
τα10 εκατ. H στενή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στην εν λόγω
εταιρία, την Πιρέλι και τον ΑΟΘ, έχει ευρύτερη σημασία. Είναι
γνωστό ότι δίχως χορηγούς δε θα μπορούσε να διοργανωθεί ένας
αγώνας σαν το ράλλυ ΔΕΘ, όπου τις ημέρες διεξαγωγής του, 200 και
πλέον άνθρωποι δουλεύουν σκληρά για να τον φέρουν σε πέρας. Το
ράλλυ ΔΕΘ παραμένει η _σημαία_ του ΑΟΘ και δύσκολα θα την
εγκαταλείψει. Είναι γνωστή, η πρόταση της ΕΛΠΑ να συγχωνευθεί το
δικό της ευρωπαϊκό ράλλυ με εκείνο του ΑΟΘ, άμεσα με κοινή
οργάνωση και μελλοντικά αποκλειστική ευθύνη του ιστορικού ομίλου
της Θεσσαλονίκης. Παρά το θετικό κλίμα που επικρατεί ανάμεσα στις
δύο πλευρές τα τελευταία χρόνια, ο συγκεκριμένος _γάμος_ είναι
σχεδόν αδύνατον να επιτευχθεί για χίλιους διαφορετικούς λόγους,
άμεσα συνδεδεμένους και με τους χορηγούς του ΑΟΘ που ξέρει να
τιμά τους υποστηρικτές του.
Τελικά η ουσία δεν φαίνεται να είναι στο αν το ΕΛΠΑ και το ΔΕΘ
γίνουν κάποτε ένα, αλλά αλλού και συνδέεται άμεσα με τη
γενικότερη οικονομική κρίση.
Σε λίγες μέρες, ο σημαντικότερος αγώνας γέννημα-θρέμμα του βορρά,
θα δώσει τέλος σε μία ακόμη αγωνιστική περίοδο. H επόμενη μπορεί
να είναι έργο που έχουμε ξαναδεί, εκτός κι αν κάτι αρχίσει ν_
αλλάζει πραγματικά σε αγωνιζόμενους, οργανωτές και αρχές του
αθλήματος.
Εμείς πάντως θα είμαστε στην πρώτη προβολή του, έτσι κι
αλλιώς..._Α.Τ.
O Βασίλης Τσομπανόπουλος ένας βετεράνος του βορρά που θα μπορούσε
να είναι παλαίμαχος, αν δεν είχε το πάθος και την ορμή που τον
διέκρινε στους περισσότερους φετινούς αγώνες.
Μηνάς Κλιματσάκης-Λάντσια, πράξη τελευταία στο ΔΕΘ. O μόνος
σφετεριστής του τίτλου από τον Τσομπανόπουλο, αποχωρεί του χρόνου
εκτός και αν...
Κώστας Τανούσης. Για πολλούς το αύριο των ελληνικών
αγώνων σε πανελλήνιο επίπεδο. Μένει να μην επαναληφτούν
_εγκλήματα_ επιπέδου Ερμής.
19-20 NOEMBPIOY
ΡΑΛΛΥ Δ.Ε.Θ.
Τελευταίος αγώνας του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Ράλλυ, ο αγώνας
που που θα κρίνει τον πρωταθλητή του _94 και τον κυπελλούχο
Μακεδονίας-Θράκης.
Θα διεξαχθεί από τον Α.Ο.Θ.με την υποστήριξη της Εξπρές Σέρβις
και τα πάντα είναι έτοιμα για τη μεγάλη γιορτή. Σε επτά
επαναλαμβανόμενες ειδικές διαδρομές στην περιοχή της Χαλκιδικής,
πληρώματα από όλη την Ελλάδα θα δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό με
στόχο να εντυπωσιάσουν στο _φινάλε_ της χρονιάς.
Όσοι πιστοί, ζητήστε περισσότερες πληροφορίες από τα γραφεία του Α.Ο.Θ. στο
τηλέφωνο 031-423220.
23ο Διεθνές Ράλλυ ΦΙΛΠΑ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΟΡΥΦΗΣ
Πενήντα πέντε αυτοκίνητα που κατασκευάστηκαν ανάμεσα
στο 1922 και το 1973 , συμμετείχαν στο 23ο Διεθνές
Ράλλυ ΦΙΛΠΑ 1994, έναν αγώνα γιορτή για τους φίλους του
ιστορικού αυτοκινήτου στη χώρα μας.
O φετινός αγώνας πρωτοτύπησε έχοντας 3 σημεία εκκίνησης, τα
Ιωάννινα, την ΑΘήνα και την Πάτρα. Όλα τα αυτοκίνητα συναντήθηκαν
στην Λιλαία, κοντά στη Γραβιά και από εκεί και πέρα τις επόμενες
τρεις μέρες η διαδρομή ήταν κοινή με επίκεντρο τους Δελφούς.
Οι συμμετέχοντες ήταν όλων των ηλικιών, πολλοί ήταν συνομήλικοι
με τα αυτοκίνητα, Έλληνες και ξένοι καθώς ο αγώνας ήταν διεθνής,
άντρες και γυναίκες (η αγάπη για το ιστορικό αυτοκίνητο δεν
διακρίνει φύλα), πολίτες και στρατιωτικοί, μιας και συμμετείχε
και ο σύλλογος διατήρησης ιστορικών αυτοκινήτων...
Τα 650 χιλ. γεμάτα ανηφόρες και στροφές για όσους ξεκίνησαν από
την Πάτρα και την ΑΘήνα και τα 950 χιλ για όσους πήραν εκκίνηση
από τα Ιωάννινα, ήταν αρκετά για να αποκαλύψουν μύρια όσα
μηχανικά προβλήματα, που αντιμετωπίσθηκαν με κέφι σύμφωνα πάντα
με τους παραδοσιακούς τρόπους: ντομάτες στην αντλία της βενζίνης,
πατάτες για το καθάρισμα του παρμπρίζ, αναψυκτικό και αλεύρι για
το συμπλέκτη και φυσικά πέτρες αντί για χειρόφρενο.
Για τα πληρώματα, τα εδώδιμα της Δελφικής γης ήταν στο τραπέζι
της Λεκαριάς, που είναι ένα στέκι ιδιαίτερα φιλικό απέναντι στους
αγώνες καθώς ο ιδιοκτήτης του έχει _ερωτική σχέση με τα
αυτοκίνητα_. Ταυτόχρονα είναι και _μακράν_ το καλύτερο μέρος για
φαγητό στους Δελφούς.
Εμείς, πιστοί πλέον στους αγώνες με ιστορικά αυτοκίνητα,
συμμετείχαμε προσκεκλημένοι της ΦΙΛΠΑ με μια Allard K1 του 1948
που μας διέθεσε ο φίλος μας Θόδωρος Βουκίδης. H υπερθέρμανση του
μοτέρ μάς υποχρέωσε να τροφοδοτήσουμε το εγγλέζικο roadster με
εκατοντάδες λίτρα νερό, να μετονομαστούμε σε υδροφόρα και χάρη
στην αρωγή όλων όσοι συμμετείχαν, και ιδιαίτερα του Γιώργου
Ραπτόπουλου, καταφέραμε να ευδοκιμήσουμε και να δούμε την καρό
σημαία του τερματισμού. Σημαντική ήταν επίσης και η βοήθεια του
κ. Λύτρα στην Ιτέα που για μια ακόμα φορά ασχολήθηκε με την
επίλυση των αγωνιστικών μας προβλημάτων.
Στις 6 ημέρες του αγώνα, η ελληνική φύση άνοιξε απλόχερα την
αγκαλιά της και τα πανέμορφα τοπία ήταν το κατάλληλο φόντο για να
κινηθούν αυτοκίνητα τέτοιας αισθητικής και ομορφιάς.
Νικητές του αγώνα και της κατηγορίας F ήταν οι Γιάννης και Ηλίας
ΧΟΛΗ με Φιατ 850 Σπόρτ, δεύτεροι το ζεύγος Λουμίδη με Σέβρολετ
Κορβέτ και τρίτοι στην γενική και πρώτοι στην κατηγορία E οι
Βενέρης / Θαλάσης με Jaguar XK 140 roadster. Πρώτοι στην
κατηγορία C κατετάγησαν οι Βερναρδάκης, Μπελιβανάκη με Austin
12/4 του 1922, στην κατηγορία D οι Πικόπουλος, Ξέστερνος με
Chevrolet spots coupe του 1931. Στα στρατιωτικά πρώτες τερμάτισαν
οι κυρίες Βενέρη, Τρύπου με Ford Jeep του 1945, ενώ το καλύτερο
γυναικείο πλήρωμα ήταν οι κυρίες Χατζηνικολάου και Φιλιππίδη με
Ford Fairlane του 1956. Καλύτερο αλλοδαπό πλήρωμα ήταν οι Κύπριοι
Χαραλαμπίδης/Χαραλαμπίδη με Jaguar MKI 1959.
Ένα ακόμα Διεθνές Ράλλυ ΦΙΛΠΑ, που διοργανώθηκε με την υποστήριξη
της MOBIL OIL Ελλάς, έχει φτάσει στο τέλος του και για άλλη μια
φορά διαπιστώσαμε ότι στους αγώνες ιστορικών αυτοκινήτων αυτό που
κυριαρχεί είναι η αγάπη των ανθρώπων για αυτά τα ξεχωριστά κινητά
μουσεία της ιστορίας του αυτοκινήτου και η αλληλεγγύη ανάμεσα
στους συμμετέχοντες.
Αισθανθήκαμε αισιόδοξοι, βλέποντας ότι ακόμα και σήμερα ένας
κοινός σκοπός ευαισθητοποιεί και ενώνει τους ανθρώπους._Μ.Π.Κ.
Cutty Sark Crossing _94
Πολύαθλο στην εξωτική Ελλάδα
Αυτοκινούμενες παραμεθόριες πορείες από το Μπέλες στη
Δυτική Ροδόπη, αγώνες δρόμου και προσανατολισμού στα
δάση με τις αιωνόβιες ερυθρελάτες και τις μοναδικές
σημύδες, ονειρικές διαδρομές με mountain bike,
μαραθώνια καταμέτρηση με καγιάκ της διπλωματικής
παρακμής του Νέστου, ολοζώντανες στιγμές διαρκείας στη
διαδρομή ελευθερίας του _94...
Κέιμενο-Διαφάνειες: Αλέκος Τσαντούλας
Το θεσμοθετημένο πλέον Crossing, τροχοδρόμησε στον Σχοινιά και
τον
Εύηνο, στην προκριματική και ημιτελική φάση επιλογής των
εκατοντάδων
επίδοξων γευσιγνωστών της περιπέτειας και άρχισε την πτήση του
στο απίθανο σκηνικό της παραμεθόριας Ανατολικής Μακεδονίας.
Στο Κιλκίς η εκκίνηση και υποβλητική η θέαση του Μπέλες που
ακολουθεί. Επισταμένη η τήρηση της επιβαλλόμενης μέσης ωριαίας
ταχύτητας στην ειδική δικιμασία με τα Vitara και η εποπτεία της
Κερκίνης,
με τη σπάνια υδροχλωρίδα και τους κορμοράνους, επιδρά καταλυτικά
στο
άγχος του νέου ξεκινήματος. Προμαχώνας, όρη της Βροντού, ειδικές
δοκιμασίες φυσικής κατάστασης, ευστροφίας και οδηγικής
επιδεξιότητας
on και off-road.
Κάτω Νευροκόπι, Ποταμοί, Ελατιά και, το μοναδικό στη χώρα μας,
δασικό
χωριό των σκληροτράχηλων υλοτόμων, μια και η ευρύτερη περιοχή
τροφοδοτεί τις μονάδες μεταποίησης κυτταρίνης, επ_ ωφελεία της
νεοκαταναλωτικής κοινωνίας. H αφυπνιστική στον αστικό λήθαργο,
δροσιά
του Στραβορέματος, σκηνοθετεί την πρώτη νυκτερινή ανασυγκρότηση.
O
καπνός του camp-fire αναζητά τον έναστρο ποταμό, τον Ηριδανό, ενώ
η
μουσική του δάσους αφυπνίζει αδιαμαρτύρητα τους πάντες νωρίς την
επομένη.
Orienteering στην ανάσα της Ζαγκραντένια και ακολουθεί η
στρατηγική
δοκιμασία, σωματικής και ψυχοπνευματικής υπόστασης. Τα βουνίσια
ποδήλατα οργώνουν τώρα το νωπό έδαφος του δάσους και η γρήγορη
αναπνοή των δεκατεσσάρων μονομάχων του χρόνου, οριοθετεί
το πνεύμα του ευ ζην στην υπέροχη Στάμνα.
Τα παιδιά της EY ZHN ολοκλήρωσαν άψογα και τη δεύτερη μέρα,
συνεπικουρούμενοι από τους ενθουσιώδεις (παλιούς φίλους)
εντουράδες
της μοτοομάδας της Δράμας.
Το πρωινό cross-running αποδεικνύεται σκληρότερο από τη
συστηνόμενη
ως πεζοπορία δοκιμασία και η πρώτη επαφή με τα καγιάκ στο
Παρανέστι
ανακατεύει τον ήρεμο Νέστο μέχρι το Νεοχώρι.
H ομίχλη της επομένης είναι το καλύτερο σκηνικό εκκίνησης για τον
εξάωρο υπερμαραθώνιο του καγιάκ. Τα Θρακικά Τέμπη με τις
αμμονησίδες του Νέστου παρατηρούν άφωνα τη σκληρή δοκιμασία, ενώ
τα σφυρίγματα ενθουσιασμού οργανωτών και δημοσιογράφων
συναγωνίζονται αυτά του τρένου, κάπου κοντά στους Τοξότες.
Ζώντας από μέσα αυτήν την πρόταση ελληνικής περιπέτειας δεν
έχουμε λόγους διαφοροποίησης, με τον όρο ότι το σύνθημα _σεβασμός
στη φύση_ θα ακούγεται διαρκώς δυνατότερα και μακρύτερα.